Likiery ziołowe

Likiery ziołowe to najstarsza i największa rodzina pośród alkoholów tego typu, co samo w sobie mówi wiele o różnorodności, jakiej można oczekiwać po tych trunkach. Od popularnych odmian, serwowanych pod postacią dobrze zmrożonych shotów po butelki, których sekretną recepturę zna zaledwie dwóch ludzi na świecie. Likiery ziołowe cieszą się niesłabnącą popularnością w praktycznie każdym zakątku globu.

Jak podawać ziołowe likiery? 

Chociaż likiery ziołowe mogą się różnić znacząco pod względem smaku – znaleźć można odmiany z wyraźnymi nutami wanilii, malin, kawy, imbiru czy anyżu – wspólnym mianownikiem pozostaje mieszanka owoców, korzeni oraz innych botanikaliów, które tworzą charakterystyczny bukiet smakowy. Chociaż większość likierów ziołowych jest słodka, niektóre odmiany wyróżniają się wytrawnym smakiem. Dotyczy to zwłaszcza trunków włoskich, zawierających gorzkie pomarańcze. Kolejną istotną różnicą, podczas serwowania likierów ziołowych, jest zawartość alkoholu. Zwykle przekracza ona 30%, co pozwala na solidne zmrożenie trunków w zamrażarce. W przypadku słabszych alkoholi trzeba dopilnować, aby nie zamarzły całkowicie.

Możliwość obniżenia temperatury do -18° sprawia, że likiery ziołowe  często podaje się pod postacią shotów – jak choćby najsłynniejszy przedstawiciel tej kategorii, czyli Jägermeister. Ze względu na wyjątkowo złożony bukiet, wiele osób preferuje degustację likierów ziołowych w temperaturze pokojowej. Pozwala to wyczuć nuty smakowe, które mogą zostać przytłumione w przypadku nalewania trunku wprost z zamrażarki. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykorzystać likiery ziołowe podczas przygotowywania koktajli, a także prostych mieszanek podczas imprez lub spotkań z przyjaciółmi. Smak ziół świetnie komponuje się między innymi z Colą lub Spritem.

Historia likierów ziołowych 

Likiery ziołowe pojawiły się w Europie około XII  wieku w wyniku kontaktów z Arabami. Opanowali oni trudną sztukę pozyskiwania wysokoprocentowego alkoholu. Początkowo destylaty wykorzystywano do produkcji perfum, jednakże europejscy mnisi znaleźli dla nich inne zastosowanie. Wkrótce pojawiły się pierwsze likiery ziołowe, które początkowo stosowano jako leki na niestrawność oraz inne przypadłości. Rozgrzewające i antybakteryjne walory trunków ukształtowały także sposób, w jaki likiery ziołowe podaje się współcześnie. Ziołowe mieszanki miały „otwierać” żołądek oraz ułatwiać trawienie, co przyczyniło się do podawania aperitifów i digestifów przed i po jedzeniu. Większość receptur była przekazywana z pokolenia na pokolenie, przez co wiele z nich uległo niestety zapomnieniu. Większość znanych dziś marek ukształtowała się między końcem XVIII i początkiem XX wieku. Te likiery ziołowe czerpały z bogactwa lokalnych receptur, aby stworzyć idealną mieszankę, którą można produkować na przemysłową skalę. Węgierska marka Unicum, niemiecki Jägermeister czy włoski Fernet wywodzą się z krajów, gdzie istniała długa tradycja wytwarzania likierów ziołowych.

Eliksir życia wśród likierów ziołowych

Jednakże, gdy mowa o historii zwycięzca może być tylko jeden – pochodzący z Francji Chartreuse. Ten trunek wytwarzany jest wedle receptury, która sięga ponoć 1605 roku. Przepis na „eliksir życia” trafił do klasztoru Grande Chartreuse na początku XVII wieku. W roku 1737 udoskonalono go i rozpoczęto produkcje. Trunek szybko zyskał ogromną popularność, a receptura przetrwała, Nie zaginęła ani podczas Rewolucji francuskiej, ani wygnanie roku 1903, ani w czasie przenoszenia produkcji do Hiszpanii, ani w czasie II Wojny Światowej. Od stuleci tylko dwóch mnichów ma dostęp do przepisu. Czyni to z Chartreuse zarazem jeden z najbardziej tajemniczych, jak i najchętniej wybieranych likierów ziołowych na świecie.